Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2008

Νέα, ταλαντούχα (;), ραδιοφωνική παραγωγός (;;) ζητά εκπομπή

Κατόπιν ωρίμου σκέψεως κατέληξα ότι το σχέδιο «πέσε πίτα να σε φάω» δε δουλεύει για το θέμα μου.
Τι θέλω; Να δουλέψω στο ραδιόφωνο.
Για την ώρα όμως είμαι μια άνεργη ραδιοφωνική παραγωγός... (το σύμπαν έχει ξεκαρδιστεί στα γέλια... που λέει και το ανέκδοτο)

Αν έχεις κάνει κάποιο διάστημα στη ζωή σου άνεργος, ξέρεις ότι το να ψάχνεις για δουλειά... είναι μια δουλειά από μόνη της.
Έχει ωράριο, job description και διαδικασίες. Ξυπνάς πρωί, ψάχνεις τις αγγελίες σε εφημερίδες και internet, φτιάχνεις το βιογραφικό σου, στέλνεις επιστολές ενδιαφέροντος για τις αγγελίες, πηγαίνεις σε συνεντεύξεις. Κι αυτό σε καθημερινή βάση.
Δε μπορείς να είσαι με τις πιτζάμες όλη την ώρα και να αναρωτιέσαι γιατί δε βρίσκεις δουλειά τόσο «καλό και άξιο παλικάρι». Κανείς δε θα σου χτυπήσει την πόρτα από μόνος του για να σου πει «εσένα ψάχναμε!». Και άντε και ξεστραβώνεται κάποιος (ένας Θεός ξέρει γιατί) και σου λέει έλα να δουλέψεις μαζί μας. Δε πρέπει να είσαι προετοιμασμένος;
Είναι σα να σου ζητά ραντεβού ο Bratt Pitt και εσύ να έχεις να πατήσεις στο κομμωτήριο απ΄πέρυσι το Πάσχα… η ρίζα έχει φτάσει στο αυτί κι η ψαλίδα δίνει στο μαλλί σου αυτή την εξωτική εμφάνιση ξεφτισμένης αχυρόσκουπας. Εμφανίζεσαι έτσι;

Παρένθεση - Προειδοποίηση:
Οι συνειρμοί μου είναι λίγο περίεργοι και κατά καιρούς βασάνισαν τους ανθρώπους που βρέθηκαν στο διάβα του μυαλού μου. Ζητώ την κατανόηση όσων διαβάσουν αυτή την έρμη ανάρτηση (ευτυχώς είναι λίγοι).

Και γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί το να θέλεις να δουλέψεις στο ραδιόφωνο είναι ένα θέμα. Το να κάνεις κάτι γι΄αυτό είναι κάτι άλλο.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Αν και τις αποφάσεις του έτους τις παίρνω κάθε Σεπτέμβρη (δουλεύω τη Λίστα των αποφάσεών μου βάσει ακαδημαϊκού έτους) νομίζω ήρθε η ώρα να σπάσω την παράδοση. Εξάλλου μία βελτίωση της υπάρχουσας λίστας μόνο καλή μπορεί να είναι!
Στην απόφαση που αφορούσε το ραδιόφωνο ομολογώ πως δεν ήμουν πολύ συγκεκριμένη στη λίστα μου. Τι πάει να πει «θα προσπαθήσω να μπω στο χώρο»; Πολύ γενικό.


Έφτιαξα λοιπόν στο μυαλό μου ένα σενάριο...
Εδώ και δυο τρεις μέρες προσπαθώ να φτιάξω την εκπομπή μου (την ποια;). Προσπαθώ να συμπεριφέρομαι (η ψωνάρα) σα να δουλεύω ήδη στο ραδιόφωνο κι έχω να φτιάξω εκπομπή για την άλλη βδομάδα (...δυστυχώς δε μου δώσαν καθημερινή εκπομπή! ψωνάρα δις)

Αααα όλα κι όλα! Μπορεί να είμαι μια άνεργη ραδιοφωνική παραγωγός αλλά η ανεργία πρέπει να αντιμετωπίζεται ενεργητικά και ουχί με νωθρότητα. Έτσι δε σκέφτηκε κι ο Καραμανλή jr όταν ήταν στην αντιπολίτευση και σχημάτισε Σκιώδη Κυβέρνηση; (τα ΄παμε για τους συνειρμούς μου... μη τα ξαναλέμε). Προετοίμαζε τους βουλευτές του (και καλά...) ώστε όταν έρθει η ώρα, να έχουν «μία θητεία» στο βιογραφικό τους. Κατ΄αντιστοιχία... να μη μετράω κι εγώ «μερικές εκπομπές» στο βιογραφικό μου; (...ναι... καλά!)

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
μη γελάς καθόλου! Μάλιστα! Σκιώδης Ραδιοφωνική Παραγωγός θα γίνω. Ποιο το πρόβλημα; Και που ξέρεις; Πολλά συμβαίνουν στις μέρες μας. Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι δε σου συμβαίνουν πράγματα όταν είσαι κλεισμένος στο σπίτι σου και στη ζωούλα σου. Εξάλλου... είδες ο Καραμανλής; Λίγο μετά έκανε κυβέρνηση στ΄αλήθεια. Δηλαδή καλύτερος είναι; :-)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Καταλήγω ότι υπάρχουν δύο τύποι ανθρώπων. Οι thinkers και οι doers. Αυτοί που σκέφτονται, αναλύουν, «κλωσάνε»... κι αυτοί που αναλαμβάνουν να υλοποιήσουν και δεν κάθονται αμέτοχοι.

Δε ξέρω για σας, αλλά εγώ έχω εκπομπή την άλλη βδομάδα!!


Σας αφήνω ψάχνοντας τις μουσικές μου και κλείνοντας πονηρά το μάτι ;-)

Καλό Σαββατοκύριακο! (...Elvis has left the building)

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2008

Μανίες


H καινούρια μου μανία έρχεται απ΄την Καλιφόρνια και ακούει στο όνομα Stone Sour. Απ΄την πρώτη στιγμή που άκουσα το τραγούδι τους through the glass... δε μπορώ να το ξεκολλήσω απ΄το μυαλό μου.
Through the glass

I'm looking at you through the glass
Don't know how much time has passed
Oh God it feels like forever
But no one ever tells you that forever
Feels like home, sitting all alone inside your head

Cause I'm looking at you through the glass
Don't know how much time has passed
All I know is that it feels like forever
When no one ever tells you that forever
Feels like home, sitting all alone inside your head

How do you feel, that is the question
But I forget, you don't expect an easy answer
When something like a soul becomes initialized
Folded up like paper dolls and little notes
You can't expect a bit of hope
And while you're outside looking in
Describing what you see
Remember what you're staring at is me

Cause I'm looking at you through the glass
Don't know how much time has passed
All I know is that it feels like forever
When no one ever tells you that forever
Feels like home, sitting all alone inside your head

How much is real, so much to question
An Epidemic of the mannequins
Contaminating everything
When thought came from the heart
It never did right from the start
Just listen to the noises
(Null and void instead of voices)
Before you tell yourself
It's just a different scene
Remembering is just different from what you've seen

I'm looking at you through the glass
Don't know how much time has passed
And all I know is that it feels like forever
When no one ever tells you that forever
Feels like home, sitting all alone inside your head

Cause I'm looking at you through the glass
Don't know how much time has passed
All I know is that it feels like forever
But no one ever tells you that forever
Feels like home, sitting all alone inside your head

And it's the stars
The stars that shine for you
And it's the stars
The stars that lie to you

I'm looking at you through the glass
Don't know how much time has passed
Oh God it feels like forever
But no one ever tells you that forever
Feels like home, sitting all alone inside your head

Cause I'm looking at you through the glass
Don't know how much time has passed
All I know is that it feels like forever
But no one ever tells you that forever
Feels like home, sitting all alone inside your head

And it's the stars
The stars that shine for you
And it's the stars
The stars that lie to you

The stars
The stars that lie