Το κείμενο γράφτηκε Οκτώβρη αλλά με πρόλαβαν τα «γεγονότα» κι έμεινε στο συρτάρι. Το αναρτώ τώρα όμως… Φλεβάρη μήνα.
Τέτοιο καιρό πέρσι μετρούσα μία εκπομπή στον αέρα, καμπόσους νέους φίλους με την ίδια τρέλα και αγάπη για το ραδιόφωνο και φυσικά αμέτρητα ραδιοφωνικά όνειρα. Α να μην ξεχάσω… τέτοιο καιρό πέρσι είχα κι αυτό το χαμόγελο που δε με εγκατέλειψε ούτε καν μετά τα χριστούγεννα.
Φέτος, Σεπτέμβρη μήνα, μετράω καμπόσους φίλους που πλέον όμως είναι παλιοί :-) αμέτρητα ραδιοφωνικά όνειρα (όχι δε με εγκατέλειψαν, κάθε άλλο) και ένα demo!
Εε δε μου πήρε και πολύ. Μόλις ένα έτος!! :-Ρ
Αυτή που δήλωνε ότι θα στρώσει τα οπίσθιά της κάτω και θα φτιάξει εκπομπές για να ΄ναι έτοιμη όταν έρθει εκείνη η ώρα… συσκέφθηκε μετά του εαυτού της και ομολογουμένως με Μ Ε Γ Α Λ Η καθυστέρηση μάζεψε τα τραγούδια, μαγείρεψε τα λόγια και έφτιαξε το demo της με τη βοήθεια ενός καλού της φίλου, κληρονομιά απ΄τα σεμινάρια :-)
Δεν έλειψαν οι δικαιολογίες βέβαια για την καθυστέρηση. Δεν προλάβαινα, δεν είχα έμπνευση, δεν… δεν… δεν… Ότι και να έλεγα όμως στους άλλους κι ακόμη περισσότερο στον εαυτό μου ήταν αυτό ακριβώς που λέει η λέξη. Δικαιολογίες. Γιατί ο φόβος αυτός του «τέλειωσαν τα ψέματα… για να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος» ήταν μεγαλύτερος απ΄ότι υπολόγιζα.
Παρόλα αυτά πήρα το θάρρος κατά το Γενάρη και τηλεφώνησα σε ένα σταθμό… να ρωτήσω που να στείλω το demo μου… για να λάβω ως απάντηση ότι ευχαρίστως να το στείλω αλλά δεν υπάρχουν θέσεις διαθέσιμες… Επιβεβαιώνεται ότι είναι ζόρικα εκεί έξω. Στο μεταξύ όμως έχω πάρει λίγο θάρρος. Και δεν παραιτούμαι απ΄το όνειρο. Το όνειρο παραμένει και «επανακυκλοφορεί» από Σεπτέμβρη (που μπορεί και να υπάρχουν θέσεις σε κάποιον σταθμό).
Σ΄αυτό το σημείο θέλω να πω πόσο πολύ χαίρομαι τους συναδέλφους, συμμαθητές, φίλους που με τον ένα ή άλλο τρόπο ασχολούνται με το ραδιόφωνο. Αυτοί δεν έχουν πέσει σε χειμερία νάρκη σα κάτι άλλες (ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε).
Keep walking guys!
Τέτοιο καιρό πέρσι μετρούσα μία εκπομπή στον αέρα, καμπόσους νέους φίλους με την ίδια τρέλα και αγάπη για το ραδιόφωνο και φυσικά αμέτρητα ραδιοφωνικά όνειρα. Α να μην ξεχάσω… τέτοιο καιρό πέρσι είχα κι αυτό το χαμόγελο που δε με εγκατέλειψε ούτε καν μετά τα χριστούγεννα.
Φέτος, Σεπτέμβρη μήνα, μετράω καμπόσους φίλους που πλέον όμως είναι παλιοί :-) αμέτρητα ραδιοφωνικά όνειρα (όχι δε με εγκατέλειψαν, κάθε άλλο) και ένα demo!
Εε δε μου πήρε και πολύ. Μόλις ένα έτος!! :-Ρ
Αυτή που δήλωνε ότι θα στρώσει τα οπίσθιά της κάτω και θα φτιάξει εκπομπές για να ΄ναι έτοιμη όταν έρθει εκείνη η ώρα… συσκέφθηκε μετά του εαυτού της και ομολογουμένως με Μ Ε Γ Α Λ Η καθυστέρηση μάζεψε τα τραγούδια, μαγείρεψε τα λόγια και έφτιαξε το demo της με τη βοήθεια ενός καλού της φίλου, κληρονομιά απ΄τα σεμινάρια :-)
Δεν έλειψαν οι δικαιολογίες βέβαια για την καθυστέρηση. Δεν προλάβαινα, δεν είχα έμπνευση, δεν… δεν… δεν… Ότι και να έλεγα όμως στους άλλους κι ακόμη περισσότερο στον εαυτό μου ήταν αυτό ακριβώς που λέει η λέξη. Δικαιολογίες. Γιατί ο φόβος αυτός του «τέλειωσαν τα ψέματα… για να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος» ήταν μεγαλύτερος απ΄ότι υπολόγιζα.
Παρόλα αυτά πήρα το θάρρος κατά το Γενάρη και τηλεφώνησα σε ένα σταθμό… να ρωτήσω που να στείλω το demo μου… για να λάβω ως απάντηση ότι ευχαρίστως να το στείλω αλλά δεν υπάρχουν θέσεις διαθέσιμες… Επιβεβαιώνεται ότι είναι ζόρικα εκεί έξω. Στο μεταξύ όμως έχω πάρει λίγο θάρρος. Και δεν παραιτούμαι απ΄το όνειρο. Το όνειρο παραμένει και «επανακυκλοφορεί» από Σεπτέμβρη (που μπορεί και να υπάρχουν θέσεις σε κάποιον σταθμό).
Σ΄αυτό το σημείο θέλω να πω πόσο πολύ χαίρομαι τους συναδέλφους, συμμαθητές, φίλους που με τον ένα ή άλλο τρόπο ασχολούνται με το ραδιόφωνο. Αυτοί δεν έχουν πέσει σε χειμερία νάρκη σα κάτι άλλες (ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε).
Keep walking guys!
Δίπλα παίζουν τα τραγούδια του demo. Τα κείμενα επιτρέψτε μου να τα κρατήσω εκτός διαδικτύου. Για όσο χρειαστεί ;-)
