Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

Εκπλήξεις που χει η blogόσφαιρα...

Το γεγονός ότι σε ένα ανενεργό blog που ο διαχειριστής του δε μπαίνει ούτε καν για να ξεσκονίσει, υπάρχει κινητικότητα επισκεπτών... με ξεπερνά.
Σήμερα με έπιασε μανία συγυρίσματος. Blogs (ναι έχω περισσότερα από ένα), mailaccounts, passwords... και ψάχνοντας τον κωδικό γι΄αυτό το ρημάδι το blog, ο οποίος αγνοείται εδώ και κάτι χρόνια που έχω να πατήσω το πόδι μου εδώ, κατάφερα και μπήκα στο καινούριο interface του blogspot.
Όπου... καινούριο δε σημαίνει απαραίτητα καινούριο. Και δυο χρόνια τώρα να το είχαν αλλάξει, εγώ τώρα θα το ανακάλυπτα. Καινούριο για μένα λοιπόν για να ακριβολογώ.

Μπαίνω λοιπόν με τα πολλά και βλέπω ότι μπορώ να βρω στατιστικά απ΄τις επισκέψεις. Ενδιαφέρον σκέφτομαι... κοιτάζω αυτά τα πανέμορφα γραφήματα πιστεύοντας ότι δείχνουν τη συνολική εικόνα του ιστολογίου. Αξιοπρεπώς, σκέφτομαι βλέποντας 119 επισκέψεις. Και μετά διαπιστώνω ότι το νούμερο αυτό αφορά στην τελευταία βδομάδα. Παρακαλώ; Πως είπατε;;

Το πιο κουφό; Ενώ το ιστολόγιο είναι με ελληνικά κείμενα οι περισσότερες επισκέψεις είναι από χρήστες της Γερμανίας (ή έναν ξεστρατισμένο που επιμένει να μπαίνει 8 φορές τη μέρα)!! Ααα και η Αμερική ακολουθεί!! Καλό;

Όπως είπα... το γεγονός με ξεπερνά. Έχω μείνει άναυδη.

Αφήστε κανά σχόλιο καλέ... ποιος (καλός; κακός;) άνεμος σας έφερε στο σπιτικό μου;

Με απορία (κατά βάση)
Ο διαχειριστής του radiotales

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

10 ταινίες που με "σημάδεψαν"

Φτιάχνω (και φέτος) τις γνωστές μου λίστες και διαλέγω 10 ταινίες που σημαίνουν κάτι για μένα. Δε τις βάζω με σειρά "σημαντικότητας" αλλά όπως μου έρχονται στο μυαλό. Δεν πρόκειται για αριστουργήματα της 7ης τέχνης αλλά για ταινίες που άφησαν τη σφραγίδα τους πάνω μου.

Νο 1
Το Κεντρί / The Sting - 1973
Πρόκειται για ΤΗΝ αγαπημένη μου ταινία. Μέσα απ΄αυτή γνώρισα τον Robert Redford. Και τον ερωτεύτηκα!! (στην τρυφερή ηλικία των 11 ετών). Για ποιο πράγμα να πρωτομιλήσω; Το σενάριο; τη σκηνοθεσία; το καστ; τις ερμηνίες; Για να μη μιλήσω για το soundtrack. Αξέχαστο!! Πρέπει να είναι και η πρώτη "σοβαρή" ταινία που είχα δει μέχρι τότε.

Νο 2
Ο κύκλος των χαμένων ποιητών / Dead Poets Society - 1989
Την είδα στην τρίτη λυκείου σε μια εποχή που ήθελα βοήθεια και καθοδήγηση. Ευχόμουν να είχα έναν καθηγητή σαν αυτόν της ταινίας να με βγάλει απ΄τα σκοτεινά σοκάκια του μυαλού μου και να με βάλει σε μια σειρά (πουτάνα εφηβεία). Βλέποντάς την πια δε μου κάνει την ίδιά εντύπωση. Με κάνει όμως να αναρωτιέμαι. Υπάρχουν δάσκαλοι τόσο χαρισματικοί;

Νο 3
Κράμερ εναντίον Κράμερ / Kramer vs Kramer - 1979
Παλιά ταινία το ξέρω. Παρωχημένη επίσης, κι αυτό το ξέρω. Ίσως όχι τόσο καταπληκτική για κάποιους... κι αυτό το ξέρω. Με συγκινεί ακόμη όμως! Το "αναγκαστικό" δέσιμο πατέρα - παιδιού με άγγιζει κάθε φορά που τη βλέπω.

Νο 4
Σχέσεις στοργής / Terms of Endearment - 1983
Εδώ κι αν έχω ρίξει το κλάμα της ζωής μου. Όταν αποτυπώνεται ο θάνατος σε μια ταινία... δύσκολα μένω ασυγκίνητη. Ταυτίστηκα πολύ σ΄αυτή την ταινία (πολύ περισσότερο απ΄την αντίστοιχη ταινία "απώλειας" -> love story).

Νο 5
Μαίρη Πόπινς / Mary Poppins - 1964
Οι ταινίες που βλέπεις παιδί χαράζονται στη μνήμη σου. Χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις!

Νο 6
Dirty Dancing / Dirty Dancing - 1987
Η ταινία για την οποία ντρέπομαι να μιλάω. Αλλά μ΄άρεσε... Ντρέπομαι που το λέω αλλά ΝΑΙ μου άρεσε! Νεανική ταινία (λόγος 1), με θέμα την κρυφή ζωή μιας νεαρής και εν τέλει την επανάστασή της (ή έτσι θέλω να το θυμάμαι - λόγος 2), με πρωταγωνιστή τον Patrick Swayze - έρωτας (λόγος 3 και κυριότερος). Δε θυμάμαι αν το ξανάπα αλλά είχα δύσκολη εφηβεία. :-)

Νο 7
Τέσσερις γάμοι και μία κηδεία / Four weddings and a funeral - 1994
Αγγλικό χιούμορ (δεν έχω καλύτερο), Hugh Grant, χαριτωμένο σενάριο. Είχα καιρό να δω καλή ταινία και όταν βγήκε στις αίθουσες ήρθε η άνοιξη.

Νο 8
Sin City / Sin City - 2005
Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Η
Το ομόνυμο κόμικ δε το ήξερα. Βλέποντάς την όμως ήταν σα να βλέπω τις σελίδες του κόμικ να γυρίζουν μπροστά μου. Μου "ταίριαξε" τόσο πολύ δε, που πρέπει να ήμουν η μόνη που γελούσε στην αίθουσα (στη σκηνή με τον κομμένο λαιμό του Benicio Del Toro και τον τρόπο που ακουγόταν η φωνή του).

Νο 9
Άναψε τα κόκκινα φανάρια / Raise the red lantern - 1991
Η πρώτη κινεζική ταινία που είδα και ειλικρινά δεν περίμενα να με συνεπάρει τόσο. Πως λέμε κάτι φορές "δε μπορώ να δω γαλλική ή ιταλική ταινία γιατί μ΄ενοχλεί η γλώσσα τους και δε μπορώ να την ακούω"; εε καμία σχέση. Την είδα μονορούφι και ούτε αντιλήφθηκα ότι μιλούσαν κινέζικα. Πέρα απ΄την εξαιρετική απόδοση (σκηνοθεσία, ερμηνίες, φωτογραφία) με άφησε άφωνη το θέμα της και η τόσο διαφορετική κουλτούρα.

Νο 10
Οι περιπέτειες μιας baby sitter / Adventures in babysitting - 1987
Γελοία νεανική ταινία το ξέρω. Αλλά την ξέρω απ΄έξω. Ήταν η πρώτη ταινία που είδα "μόνη" μου, χωρίς κηδεμόνα, σ΄ένα θερινό στο Παγκράτι. Σηματοδότησε την ανεξαρτησία μου.

Και μια ταινία BONUS
Ψάχνοντας το Νέμο / Finding Nemo - 2003
Απ΄τα καλύτερα κινούμενα σχέδια που έχω δει.

Υ.Γ. Αν και φαν της "λίστας" (λίστα με ψώνια, λίστα με υπέρ και κατά, λίστα με αποφάσεις κλπ), η ιδέα της εν λόγω λίστας είναι "κλεμμένη" απ΄την ταινία high fidelity.

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Επαγγελματικός Ακάλυπτος

Έχετε ποτέ αισθανθεί ότι η δουλειά που κάνετε δε σας καλύπτει; Και δεν εννοώ οικονομικά. Η πλειοψηφία μάλλον δεν καλύπτεται οικονομικά απ΄τη δουλειά που κάνει και όλοι ανεξαιρέτως πιστεύουν ότι αμείβονται λιγότερο απ΄όσο αξίζουν. Αυτός είναι και ο νταλκάς όλων των εργαζομένων (μισθωτών κατά κύριο λόγο) και η μόνη συζήτηση στα πηγαδάκια των γραφείων. Μιλάω όμως ως προς το αντικείμενο, ως προς τις αρμοδιότητες σας, την αξιοποίηση των δυνατοτήτων σας, τη δημιουργικότητάς σας ή ότι άλλο λείπει απ΄την καθημερινότητά σας στο γραφείο. Αυτό που θέλεις να ξυπνήσεις το πρωί και να πας στη δουλειά γιατί γουστάρεις κι όχι γιατί πρέπει.

Όταν βρισκόμουν στην τρυφερή ηλικία των 18 ετών είχα την τύχη να βρεθώ στο φεστιβάλ Ναυπλίου ως βοηθός γενικών καθηκόντων (μετάφραση: έκανα θελήματα… κουβαλούσα νερά στους καλλιτέχνες κλπ) κι εκεί είχα τη χαρά να γνωρίσω πολύ κόσμο, μορφωμένο και κουλτουριάρη, με πολυδιάστατα ενδιαφέροντα, ετερόκλητο και «διαφορετικό» απ΄τον κόσμο που είχα γνωρίσει μέχρι στιγμής απ΄το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον (δεν είναι απίστευτο πως ανοίγει το μυαλό όταν βγαίνεις απ΄το στενό σου κύκλο;).
Εκεί λοιπόν, μεταξύ διαλειμμάτων στις πρόβες των καλλιτεχνών, γνώρισα μια κυρία γύρω στα 40 πολύ φιλική και κοινωνική που ρωτώντας την τυπικά με τι ασχολείται έλαβα την εξής απάντηση: «διδάσκω κίνηση» (γκλουπ;). Ελάτε στη θέση μου. Μια κοπέλα που μόλις έχει βγει απ΄τ΄αυγό της και τα επαγγέλματα που ξέρει είναι αυτά που μόλις είχε συμπληρώσει στο μηχανογραφικό της, άντε και μερικά ακόμη όπως έμπορος, ασφαλιστής κ.α. που είχε ακούσει έστω μια φορά στη ζωή της. Ήθελα να βάλω τα γέλια. Τι πάει να πει διδάσκω κίνηση; Προφανώς η κυρία είδε το χαμένο βλέμμα μου – μπορεί να είδε και την ειρωνεία που το συνόδευε - και προχώρησε σε επεξηγήσεις και εξομολογήσεις.


«Ήμουν», μου είπε, «λογίστρια για πολλά χρόνια. Αυτό έχω σπουδάσει και αυτό έκανα μέχρι πρόσφατα. Δε μου άρεσε όμως, δεν ήμουν ευτυχισμένη στη δουλειά μου κι αποφάσισα να αλλάξω. Κι ας έχω περάσει τα 40 πια. Τώρα ασχολούμαι με την κίνηση. Δεν είναι χορός ακριβώς, έχει να κάνει με την αρμονία των κινήσεων μας». Ας με συγχωρήσει η κυρία αλλά ακόμη και σήμερα δεν είμαι σίγουρη τι ακριβώς διδάσκει. Αυτό που μου έμεινε όμως από κείνη την κουβέντα μας ήταν ότι μια 40άρα που θα έπρεπε θεωρητικά να έχει μια στρωμένη ζωή και μια δουλειά που της αρέσει ψάχτηκε και άλλαξε πορεία στα 40 της. Και μου φάνηκε εξωφρενικά παράξενο γιατί ως παιδί και έφηβη αργότερα έβλεπα τους «μεγάλους» τακτοποιημένους – ή έτσι μου φαινόταν - και το ίδιο έλπιζα και για μένα στην ενήλικη ζωή μου. Και έχοντας αυτή την πολυπόθητη «τακτοποίηση» στο μυαλό μου διάλεξα στην 3η λυκείου σχολές ανάλογα με το τι δουλειά φανταζόμουν ότι μπορώ και θέλω να κάνω. Και κανείς δε μπήκε στον κόπο να μου εξηγήσει ότι το τι διαλέγεις να σπουδάσεις μπορεί να μην έχει καμία σχέση αυτό που πρόκειται να ασχοληθείς επαγγελματικά στο μέλλον. Αυτός ο επαγγελματικός προσανατολισμός παντελώς απών απ΄τα σχολεία (στα χρόνια μου τουλάχιστον)… και η οικογένεια με μια έννοια μόνο, «να σπουδάσεις παιδί μου!», αποκρύπτοντας μου ότι κι αυτοί άλλα επαγγελματικά όνειρα είχαν και με άλλα πράγματα ασχολήθηκαν τελικά.

Φτάνω λοιπόν στο σήμερα, επικίνδυνα κοντά στην ηλικία της κυρίας που γνώρισα στο Ναύπλιο, κι αναρωτιέμαι. Είμαι ευτυχισμένη στη δουλειά μου; ΟΚ γνωρίζω στο περίπου σε τι είμαι καλή και τι δεξιότητες έχω αλλά δεν είμαι σίγουρη αν αυτό στο οποίο είμαι καλή είναι αυτό που θέλω να κάνω πραγματικά στη ζωή μου. Όπως επίσης δεν ξέρω αν έχω κι άλλες δεξιότητες που δεν έχουν κάνει την εμφάνισή τους ακόμη. Σαφώς και στις διάφορες δουλειές που έχω αλλάξει μέχρι στιγμής έχω αισθανθεί αυτό το βάρος του δε-θέλω-να-σηκωθώ-το-πρωί-να-πάω-για-δουλειά, ή του πώς-θα-περάσει-πάλι-το-8ωρο-κάνοντας-βαρετά-πράγματα. Και όσο περνά ο καιρός εντείνεται η επιθυμία μου να δοκιμάσω καινούρια πράγματα και κατ΄επέκταση επαγγέλματα. Και το δοκιμάζω κιόλας δειλά δειλά. Κυνηγάω κι άλλα πράγματα που πιστεύω ότι μπορούν να με γεμίσουν. Γιατί στη λίστα των αποφάσεών μου για τη ζωή μου (η λίστα είναι ένα κεφάλαιο από μόνη της αλλά θα επανέλθω κάποια άλλη στιγμή εκτενέστερα) έχω γράψει με μεγάλα γράμματα «όταν γεράσω να μην αισθάνομαι άδεια… ξεζουμισμένη».

Και θα ΄ρθει - λέει - αύριο μεθαύριο ο ανηψιός μου, η κόρη της κολλητής μου, ο πιτσιρίκος της γειτόνισσας όταν εγώ από υπάλληλος ιδιωτικής εταιρίας θα έχω επιλέξει να κάνω μακιγιάζ σε κούκλες βιτρίνας (λέμε τώρα) και θα ζήσω πάλι τη σκηνή σε εκείνο το καφέ στο Ναύπλιο που μου χαράχθηκε στη μνήμη. Μόνο που θα το ζω απ΄την απέναντι πλευρά πια. Ελπίζω μόνο να μπορώ να πω με το ίδιο χαμόγελο που είχε η κυρία στα χείλη ότι άλλαξα επαγγελματική πορεία και είμαι ευτυχισμένη γι΄αυτή την επιλογή που έκανα στα 40 ή τα 50 μου. Καλή λεφτεριά!

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

Λίστα αποφάσεων part I

Το κείμενο γράφτηκε Οκτώβρη αλλά με πρόλαβαν τα «γεγονότα» κι έμεινε στο συρτάρι. Το αναρτώ τώρα όμως… Φλεβάρη μήνα.

Τέτοιο καιρό πέρσι μετρούσα μία εκπομπή στον αέρα, καμπόσους νέους φίλους με την ίδια τρέλα και αγάπη για το ραδιόφωνο και φυσικά αμέτρητα ραδιοφωνικά όνειρα. Α να μην ξεχάσω… τέτοιο καιρό πέρσι είχα κι αυτό το χαμόγελο που δε με εγκατέλειψε ούτε καν μετά τα χριστούγεννα.

Φέτος, Σεπτέμβρη μήνα, μετράω καμπόσους φίλους που πλέον όμως είναι παλιοί :-) αμέτρητα ραδιοφωνικά όνειρα (όχι δε με εγκατέλειψαν, κάθε άλλο) και ένα demo!

Εε δε μου πήρε και πολύ. Μόλις ένα έτος!! :-Ρ
Αυτή που δήλωνε ότι θα στρώσει τα οπίσθιά της κάτω και θα φτιάξει εκπομπές για να ΄ναι έτοιμη όταν έρθει εκείνη η ώρα… συσκέφθηκε μετά του εαυτού της και ομολογουμένως με Μ Ε Γ Α Λ Η καθυστέρηση μάζεψε τα τραγούδια, μαγείρεψε τα λόγια και έφτιαξε το demo της με τη βοήθεια ενός καλού της φίλου, κληρονομιά απ΄τα σεμινάρια :-)
Δεν έλειψαν οι δικαιολογίες βέβαια για την καθυστέρηση. Δεν προλάβαινα, δεν είχα έμπνευση, δεν… δεν… δεν… Ότι και να έλεγα όμως στους άλλους κι ακόμη περισσότερο στον εαυτό μου ήταν αυτό ακριβώς που λέει η λέξη. Δικαιολογίες. Γιατί ο φόβος αυτός του «τέλειωσαν τα ψέματα… για να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος» ήταν μεγαλύτερος απ΄ότι υπολόγιζα.

Παρόλα αυτά πήρα το θάρρος κατά το Γενάρη και τηλεφώνησα σε ένα σταθμό… να ρωτήσω που να στείλω το demo μου… για να λάβω ως απάντηση ότι ευχαρίστως να το στείλω αλλά δεν υπάρχουν θέσεις διαθέσιμες… Επιβεβαιώνεται ότι είναι ζόρικα εκεί έξω. Στο μεταξύ όμως έχω πάρει λίγο θάρρος. Και δεν παραιτούμαι απ΄το όνειρο. Το όνειρο παραμένει και «επανακυκλοφορεί» από Σεπτέμβρη (που μπορεί και να υπάρχουν θέσεις σε κάποιον σταθμό).

Σ΄αυτό το σημείο θέλω να πω πόσο πολύ χαίρομαι τους συναδέλφους, συμμαθητές, φίλους που με τον ένα ή άλλο τρόπο ασχολούνται με το ραδιόφωνο. Αυτοί δεν έχουν πέσει σε χειμερία νάρκη σα κάτι άλλες (ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε).

Keep walking guys!



Δίπλα παίζουν τα τραγούδια του demo. Τα κείμενα επιτρέψτε μου να τα κρατήσω εκτός διαδικτύου. Για όσο χρειαστεί ;-)

Παρασκευή 11 Ιουλίου 2008

Καφεπίνειν εστί socializing

Το σκηνικό είναι γνωστό. Μεταξύ 9.20 και 9.50 στη κουζίνα του γραφείου γίνεται το αδιαχώρητο. Φτάνουμε όλοι στο γραφείο και πριν κάνουμε οτιδήποτε άλλο, πριν καν ανοίξουμε τον υπολογιστή μας οδεύουμε προς την κουζίνα να προμηθευτούμε την απαραίτητη ποσότητα καφεΐνης για να αρχίσουμε τη μέρα μας. Εξάρτηση ή όχι είναι μια αγαπημένη συνήθεια.

Το πιο καλό όμως είναι ότι σ΄αυτή τη διαδικασία της παρασκευής καφέ μαθαίνεις όλες τις φάσεις και τα γκολ του χθεσινού αγώνα που δεν είδες, μαθαίνεις ότι η Σουλα περιμένει παιδί, ότι το θεατρικό που είδε το Μαρικάκι δεν ήταν καλό, ότι η σύνδεση ADSL έχει φθηνήνει αρκετά και ότι το meeting που είχες να προετοιμάσεις για τις 14:00 μεταφέρεται για τις 11:00 και καλά θα κάνεις να τρέξεις.

Ο καφές είναι πολλά. Μα πάνω απ΄όλα είναι ευκαιρία για επικοινωνία.

Ψάχνοντας στο θείο googlη για την καφεΐνη έμαθα διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα.

Ιδιότητες Καφέ

Σε μέτριες δόσεις βελτιώνει τη μνήμη (!!). Σε υψηλές δόσεις, λόγω της αυξημένης διούρησης που προκαλεί, μπορεί να οδηγήσει σε αφυδάτωση. Για το λόγο αυτό όσοι πίνουν ροφήματα ή ποτά με ψηλές συγκεντρώσεις καφείνης θα πρέπει να παίρνουν και άφθονο νερό (ακόμη δε κατάλαβα γιατί όταν παραγγέλνεις καφέ στο εξωτερικό σου ΄ρχεται ξερός χωρίς νερό… αφού το λένε κι οι γιατροί… κίνδυνος αφυδάτωσης!)

Χρησιμοποιείται για θεραπεία διαφόρων ειδών πονοκεφάλων, της ημικρανίας και των πονοκεφάλων τάσης. Επίσης η καφεΐνη ανακουφίζει για σύντομο χρονικό διάστημα απ΄την κούραση και τη νύστα - αν και η πρωινή βόλτα στα γραφεία μας δε το επιβεβαιώνει. :-Ρ
Σε υπερβολικές δόσεις όμως μπορεί να προκαλέσει ταχυκαρδία, παροδική αύξηση της αρτηριακής πίεσης, υπερβολική διούρηση, ναυτία και εμετούς, εντερικές διαταραχές, νευρικότητα και ανησυχία, άγχος και αγωνία, κατάθλιψη, τρεμούλιασμα και αυπνία.

Η απότομη στέρηση από την καφεΐνη προκαλεί πονοκεφάλους ζαλάδες νύστα ευερεθιστικότητα, ναυτία και εμετούς. Για τους λόγους αυτούς η απόσυρση της καφεΐνης θα πρέπει να γίνεται σταδιακά για να αποφεύγεται το σύνδρομο στέρησης
Επίσης, ορισμένοι πιστεύουν ότι η χορήγηση καφεΐνης, σε άτομα που έχουν πάρει υπερβολικές ποσότητες αλκοόλης, μπορεί να τους συνεφέρει. Αυτό δεν είναι αληθές μιας και η καφεΐνη δεν είναι αντίδοτο της αλκοόλης.

Οι ειδικοί θεωρούν ότι 250 mg καφεΐνης ημερησίως είναι μια μέτρια ποσότητα για τον ανθρώπινο οργανισμό. Περισσότερα από 315 mg καφεΐνης ημερησίων θεωρούνται υπερβολική ποσότητα
Ένα φλιτζάνι των πιο κάτω ροφημάτων περιέχει:

· Καφές φίλτρου 80 έως 115 mg
· Στιγμιαίος καφές 65 mg
· Μαύρο τσάι 40 έως 60 mg
· Κακάο 4 mg
· Τενεκεδάκι αναψυκτικού τύπου κόλα 35 έως 60 mg

…για μετρήστε τι ποσότητα καφεΐνης καταναλώσατε σήμερα!


Socializing
Πέρα όμως απ΄την καφεΐνη και την επίδρασή της πάνω μας η ώρα του καφέ είναι ιερή και για έναν ακόμη λόγο. Είναι η αφορμή για να έρθουμε πιο κοντά στους φίλους και τους συναδέλφους μας. Είναι η στιγμή που είμαστε ακόμη χαλαροί. Βρισκόμαστε στην κουζίνα και στους διαδρόμους λίγο πριν ξεκινήσουμε τη μέρα μας και μιλάμε για πράγματα εκτός δουλειάς. Με άλλα λόγια επικοινωνούμε (αν και με δυσκολία χωρίς την απαραίτητη δόση καφεΐνης).

Καφές είναι η πρωινή κουβέντα, είναι η απογευματινή απόλαυση, είναι η αφορμή για να ξαναμαζευτούμε μετά τη δουλειά και να μιλήσουμε. Χαλαρά όπως αρμόζει σε τέτοιες στιγμές καφεπόσης. Δεν είναι τυχαίο που στην Ελλάδα έχουμε τόσες καφετέριες. Δε πάμε στην καφετέρια για να ικανοποιήσουμε την ανάγκη μας για καφεΐνη. Πάμε για να βρεθούμε με άλλους ανθρώπους και να μοιραστούμε εμπειρίες. Τι κι αν τον καφέ τον χρεώνουν εδώ περισσότερο απ΄ότι στο εξωτερικό… Η αγάπη για το καφεπίνειν & socializing είναι ακατανίκητη και τελικά μάλλον θα τον πληρώσουμε και δη αδιαμαρτύρητα.

Καλό καλοκαίρι με άφθονους δροσερούς φραπέδες!!