Τρίτη 1 Απριλίου 2008

Ζωή σε fast forward



Όταν ήμουν μικρή ο χρόνος έμοιαζε δυσανάλογα πολύς.




Οι ώρες στο σχολείο δε περνούσανε, εκείνη η Κυριακή έμοιαζε ατελείωτη. Μόνο όταν έπαιζα δε μου έφτανε ο χρόνος. Μόνο τότε διαμαρτυρόμουν και ζητούσα... «λίγο ακόμη μαμά»

Και περνά ο καιρός και μεγαλώνω. Κι ο χρόνος μοιάζει δυσανάλογα λίγος.

Δεν προφταίνω να τελειώσω τη δουλειά στο γραφείο, αργώ στο φροντιστήριο, δεν προλαβαίνω το super market, τον άντρα μου δε τον βλέπω όσο θα θελα, δε προλαβαίνω να δω τον ανηψιό μου τις καθημερινές και το φέρω βαρέως.

...Και κανονίζω να δω το παιδί το Σάββατο. Έχω κλείσει παιδικό θέατρο και μπαίνω σε mood ευχάριστης ενασχόλησης με το παιδί και... αυτή η διάθεση μετατρέπεται σε άγχος και σε αγώνα ταχύτητας. Να πάω να προαγοράσω τα εισιτήρια (γίνεται ο κακός χαμός στα παιδικά θέατρα), να γυρίσω να φάω, να τον παραλάβω απ΄το σπίτι του, να φτάσουμε στην παράσταση στην ώρα μας, να είμαι τυχερή στο παρκάρισμα (σε γωνία το παράτησα). Κι αυτή η κίνηση διαολεμένη. Κι η διαπίστωση θλιβερή. Ακόμη και τη διασκέδαση την κάνουμε τρέχοντας. Άγχος ακόμη και σ΄αυτές τις δραστηριότητες που υποτίθεται γουστάρουμε και μας χαλαρώνουν.

Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές πως γίνεται και η ζωή μας κυλάει με τόσο γρήγορους ρυθμούς. Πως γίνεται και όσο περνούν τα χρόνια και θεωρητικά βάζουμε τη ζωή μας σε ένα αυλάκι και ενώ τα περικυκλώνουμε και τα βάζουμε σε μία σειρά... δε προλαβαίνουμε.



Όταν ήμουν μικρή ο χρόνος έμοιαζε δυσβάστακτα πολύς. Όσο μεγαλώνω ο χρόνος μοιάζει αποπνικτικά λίγος.



Μήπως φταίει που βάζουμε πολλά στο κεφάλι μας; Μήπως φταίει η δουλειά μας κι η καριέρα που αναμενόμενα τρώει -στους περισσότερους- πολύ απ΄το χρόνο μας; Και μήπως επειδή η δουλειά δεν καλύπτει όλες τις ανάγκες μας προσπαθούμε να βρούμε διεξόδους σε άλλες δραστηριότητες; Πόσο σημαντική είναι η τροφή για το πνεύμα... να ανοίξουμε λίγο το μυαλό μας και την ψυχή μας; Κι αυτός ο διαχωρισμός... επαγγελματική ζωή – προσωπικός χρόνος.
Ένας φίλος μου είπε ότι δεν υπάρχει επαγγελματική και προσωπική ζωή. ΜΙΑ είναι η ζωή και εσύ πρέπει να βρεις τις ισορροπίες σου. Είναι σημαντική η ισορροπία.


Να όμως που αυτή η πλεονεξία μας, αυτή η αχόρταγη φύση μάς μας γεμίζει δραστηριότητες που δε χωράνε στο πρόγραμμά μας αλλά εμείς εκεί!... να τις στριμώξουμε! Κι οι πειρασμοί της μεγαλούπολης μας ξελογιάζουν για να κάνουμε περισσότερα πράγματα! Κι είναι κι αυτές οι ρημάδες οι τύψεις μας ότι δεν ασχολούμαστε με τους δικούς μας ανθρώπους περισσότερο που μας κλέβουν ώρες απ΄τον ύπνο μας!

Το πιο τραγικό; Αυτή η κατάσταση απεικονίζεται και στις διαφημίσεις. Είδες slogan η diesel? Live fast! Και τους δείχνει να τρέχουν. Όλους!


Δε θέλω να ζω τη ζωή μου σε fast forward. Θέλω να ζω και να τα θυμάμαι όλα!
Θέλω όμως να τα χωρέσω κι όλα στο πρόγραμμα. Θέλω να τα ζήσω και να τα απολαύσω.

Μάλλον δε θα αλλάξει τίποτα στη ζωή μου. Θα εξακολουθώ να διαμαρτύρομαι ότι δε προλαβαίνω αλλά δε πρόκειται να παραιτηθώ από τίποτα!

Θα τα ζήσω ΟΛΑ!!

14 σχόλια:

Sogian είπε...

Πόσο σχετικός είναι ο χρόνος, γλυκιά μου...

Από κεφάλι σε κεφάλι και από οπτική σε οπτική μπορεί να διαφέρει απίστευτα πολύ.

Να τα ζήσεις όλα, όπως θες εσύ... Με τις ταχύτητες που γουστάρεις. Με τα "πρέπει" και τα "θέλω" διαμορφωμένα από σένα.

Έλειψες πολύ... πάλι! Όχι ξανά, ναι;

Φιλί.

Negma είπε...

Όλα να τα ζεις. Όσα θες. Θα βρεις τον τρόπο, αρκεί να το θες πολύ.

Η πίεση και το άγχος, είναι ένα κλικ. Όχι ότι το έχω καταφέρει, αλλά έτσι λένε και συμφωνώ. Το πιστεύω. Απλά νομίζω πως είναι και λίγο στη φύση του καθενός. Ξέρω άτομα με πολύ περισσότερες ασχολίες από μένα, που τα κάνουν όλα εντελώς χαλαρά. Καταφέρνουν ίσως ευκολότερα από εμάς αυτό το κλικ.

Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή, όσο κι αν είναι κόντρα στη φύση μας, θα καταφέρουμε να "χαλαρώσουμε και να το απολαύσουμε"!!!

Φιλούμπες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

και πως να μηνειναι η ζωη σε fast forward?
εδω ειναι οι ανθρωποι και τ ασυναισθηματα τους ετσι.
Τρεχουν,ζουν αγαπαν εκαι ξεχνανε με ρυθμουτς τοσο γρηγορους που μετα ...δεν θυμονται!
και αφου εχουν ξεχασει, το ξανακανουν για να δουν τι ηταν αυτο που εχασαν.
Παλι ομως τρεχοντας,παλι θα ξεχασουν και παλι θα το ξανακοανουν για να θυμηθουν τι εχασαν.
παλι ομως τρεχοντας.....
Καπως ετσι ειμαστε ολοι.
Μακαρι να βρουμε χρονο απλα για να ..σταματησουμε.
Ας μην κανουμε τιποτα,απλα ας σταματησουμε να τρεσχουμε.
Και ποιος ξερει?
αν σταματησουμε για αρκετη ωρα,να μας προλαβουν τα ονειρα που καναμε μικροι.
Σκονισμενα θα ειναι και λαχανιασμενα απο το μακρυ ταξιδι που θα εχουν κανει,αλλα ακομα και ετσι μεγαλυτερη αξια εχουν!
Δημος

MRL είπε...

@ ένα πρόσωπο
Προσπαθώ να μη λείπω... πολύ. Το time management μου όμως χάλια! Θα το κουλαντρίσω όμως που θα μου πάει.
Φιλί και σε σένα

@ negma
το ότι οι άλλοι κάνουν πολύ περισσότερα από μένα και προλαβαίνουν και δεν παραπονιούνται μιλάμε με τρελλαίνει. Τι έχουν αυτοί που δε το χω εγώ???? εεεε????
Είμαι όμως αισιόδοξη. Αυτό το κλικ δεν είναι μακρυά (...νομίζω ...ελπίζω) :-)
Φιλούμπες back

@ Δήμος
Κρατώ το "τρέχουν,ζουν αγαπάνε και ξεχνάνε με ρυθμούς τόσο γρήγορους που μετά ...δεν θυμούνται!"
Εγώ καρδιά μου δε σκοπεύω να ξεχάσω. Και τα παιδικά τα όνειρα, αυτά που σκονισμένα και λαχανιασμένα ακολουθούν, τα περιμένω να σκάσουν μύτη.

ΥΓ. το σαρδαμάκι τέλειο "ρυθμούτς"
μούτςς μάτια μου

South Of The River είπε...

Καλό μου καλό μου.

Δυο λόγια από τον προσφάτως 30άρη φίλο σου.

1. Λες συνέχεια βλέπω τους άλλους που έτσι, άλλοι προλαβαίνουν και εγώ όχι, τι έχουν οι άλλοι που δεν έχω εγώ... κλπ,κλπ. Μην παίρνεις ως μέτρο το τι κάνουν ο άλλοι, μόνο κακό μπορεί να κάνει. Κανείς δεν ξέρει τις ανάγκες σου, τα θέλω σου, τα πρέπει σου, τα έχω σου, όσο εσύ. Και να σου πω και κάτι; Κοίτα και αυτούς που είναι πολύ χειρότερα. Και δεν μιλάω από θέμα διαχείρησης του χρόνου, αλλά από άλλα, πολύ χειρότερα. Οπου μπορεί φυσικά να υπάρχει και το δικό σου θέμα. Και μην ακούς κανέναν, παρά μόνο εσένα. Σ'αυτά τα πλαίσια ακόμα και η θέση που παίρνω τώρα είναι όντως μαλακία.

2. Δες από αυτά για τα οποία τρέχεις, πόσα θέλεις πραγματικά και πόσα πρέπει. Ζύγισέ τα. Ξέρω ότι όλοι δεν γίνεται χωρίς κάποια πρέπει. Απλά περιόρισέ τα όσο μπορείς. Αυτό προσπαθώ να κάνω κι εγώ. Δεν λύνει τα πάντα, βοηθάει πολύ όμως όταν δουλεύει!

ΥΓ. ΜΠορείς -για να μην πω ότι ίσως πρέπει - να αγνοήσεις όλα αυτά που λέω. Είναι η δική μου οπτική, ίσως και να μη σε αφορά καθόλου. Αλλά βλέπω ότι σε ταλαιπωρεί αυτό συχνά και τα λέω ειλικρινά και από έννοια.

Chryssa είπε...

Ψύχαναλύθηκα με το κείμενο σου.
Και εγώ έτσι νιώθω... Ότι τρέχω για όλα αυτά που πρέπει. Αύτα που θέλω θα έρθουν μετά και τότε θα πρέπει να τρέξω ακόμα πιο γρήγορα, γιατί δεν ξέρω σε πόσα χρόνια θα σταματήσω να τρέχω για αυτά που πρέπει.
Ωραίο προγραμματάκι??
Ουφ...

Τα φιλιά μου. Και καλό σ/κ.

MRL είπε...

@ SOTR
Αγαπημένε φίλε με το μεγάλο "3" μπροστά πλέον... εκτιμώ το ενδιαφέρον σου και σίγουρα πρέπει να κάνω ένα μικρό διαχωρισμό στα πρέπει και στα θέλω.
Θυμάμαι όμως στα 29 μου να κάνω πολύ λιγότερα απ΄όσα κάνω τώρα. Ίσως τότε να επέλεγα να μην κάνω τόσα πολλά... τι να πω.
Ασχέτως γκρίνιας πάντως νομίζω ότι τελικά κάνω και αυτά που θέλω (ανάμεσα στα πρέπει μου) κι ας είναι τρέχοντας. Δε νομίζω να μου μένει κάτι απ΄έξω...
Φιλιά

@ Chryssa
Αν είναι να τρέχεις... τρέξε για να χωρέσεις στο ωραίο προγραμματάκι κι αυτά που θέλεις (πέρα απ΄τα πρέπει). Μπορεί να τρέξεις λίγο περισσότερο, να γκρινιάζεις (σα και του λόγου μου) αλλά θα χαμογελάς. Τουλάχιστον εγώ χαμογελάω.
Φιλιά καλό μου χρυσόψαρο.

Ανώνυμος είπε...

Χρόνος...
Ένα στιχάκι από ένα τραγούδι που ήταν απ΄τα πρώτα που έμαθα τους στίχους του απ'έξω, ίσως από την πιο αγαπημένη μου μπάντα:
The time is gone the song is over, thought i'd something more to say!
Ακολουθεί λοιπόν το:
Time - Pink Floyd
Ticking away the moments that make up the dull day

You fritter and waste the hours in an off hand way

Kicking around on a piece of ground in your home town

Waiting for someone or something to show you the way

Tired of lying in the sunshine staying home to watch the rain

You are young and life is long and there is time to kill today

And then one day you find that ten years have got behind you

No one told you when to run, you missed the starting gun

And you run and run to catch up with the sun, but it's sinking

And racing around to come up behind you again

The sun is the same in a relative way, but you're older

Shorter of breath and one day closer to death

Every year is getting shorter, never seem to find the time

Plans that either come to naught or a half page of scribbled lines

Hanging on in a quiet desperation is the English way

The time is gone the song is over, thought i'd something more to say.

Θα τα ξαναπούμε...
Κώστας 'The Fuzzy Snail'

Aurangel είπε...

Η ζωή μας είναι σαν παραμύθι.
Το γράφεις για να το αφηγηθείς κάποια στιγμή στα παιδιά σου, στα εγγόνια σου.
Κανείς δεν ξέρει τα γεγονότα όσο εσύ η ίδια.
οπότε είναι στο χέρι σου τί θα ζήσεις, τί θα αφήγηθείς, τί θα κρύψεις και τί θα φανερώσεις.
Συνεπώς δεν υπάρχει σωστός χρόνος, σωστή στιγμή, γιατί έτσι περιορίζεις την αίγλη των εμειριών σου.
Καταστρέφεις τα όνειρά σου.
Αυτήν την συμβουλή σου δίνω μόνο.
Angel kiss

Ανώνυμος είπε...

καλημέρα MRL!
πάλι ετεροχρονισμένα απαντάω αλλά κάλλιο αργά ποτέ!
επίκαιρη η ανάρτησή σου,ό,τι παραπονιόμουν κι εγώ τελευταία οτι έχω εξελιχθεί σε θηλυκό Βέγγο...
Τρέχω να προλάβω κι εγώ δεν ξέρω τι...
Φίλους που παραπονιούνται οτι δεν με βλέπουν...συγγενείς,γονείς,αδέρφια,ξαδέρφια κλπ κλπ

Πάμε εδώ ναι η Αμαλί,πάμε εκεί πάλι ναι η Αμαλί και στο τέλος δεν έχω κάνει τίποτα,τουλάχιστον για μένα...

Κι όχι τίποτε άλλο τρέχουμε τρέχουμε και δεν χάνουμε και καμιά θερμίδα!!!

καλημέρα και πάλι,πρέπει να κάτσω "κάτω από τη μπάρα"...γκρρρρ.

κάτι παραπλήσιο με αυτό του Δήμου:
πρωί πρωί γκρίνιαξε,αναρωτήθηκε,προβληματίστηκε και κατέθεσε γραπτώς
Α.Α.Τ.Ρ.Τ.Ρ.

MRL είπε...

@ A.Α.Τ.Ρ.Τ.Τ.
"κάτσε κάτω από τη μπάρα!!"
Τα πράγματα μ ά λ λ ο ν δεν είναι τόσο τραγικά όσο τα παρουσιάζουμε. Έχω πατήσει λίγο γκάζι τις τελευταίες δύο βδομάδες και αν εξαιρέσεις ότι μου λείπει λίγος ύπνος... διαπιστώνω ότι μπορεί και να μανουβράρονται τα διάφορα "projects". Αλλαγή στάσης μάλλον θέλει (τα λέω δυνατά για να τ΄ακούω κι εγώ!) :-Ρ
Την καλησπέρα μου (έστω και καθηστερημένα)

@ Aurangel
Μακάρι να χω να πω στα παιδιά μου πολλές ιστορίες απ΄τη ζωή που έζησα. Και το χρόνο δε θα τον νικήσω... θα τον κάνω σύμμαχο.
Ευχαριστώ για τη συμβουλή.

@ Κώστας 'The Fuzzy Snail'
Κανονικά... ειδικά σε σένα δε θα πρεπε να απαντήσω... που τολμάς να κάνεις τηλεφωνικά παράπονα ότι δεν απαντάω και στην ώρα μου!! Δε φτάνει που έχεις να περάσεις κάτι μήνες απ΄το "σπιτικό" μας...
:-Ρ

Το τραγούδι έχει απίστευτους στίχους... ειδικά αυτό το "And then one day you find that ten years have got behind you" είναι ιδιαίτερα αγχωτικό (το λιγότερο!!). Ουφ!! (ιδρώτας κυλά στους κροτάφους...)
CU on the decks (παραπονιάρη) :-)

Negma είπε...

Η ζωή σε fast forward
και το blog σε pause...

Φιλούμπες!!!!!!!!!!!!!!

dazed n' confused είπε...

Πω πω ...
Τοσον καιρο κρατησε η "μην-μου-μιλατε-αφηστε-με-μονο-μου" φαση μου ???
Κοντευει μηνας που ανεβασες το post αυτο ...

Απο μια αποψη βεβαια καλυτερα, που δεν το ειδα νωριτερα, γιατι ενας απο τους λογους που ημουν ετσι τον τελευταιο καιρο, ηταν και η σκεψη οτι ο χρονος ειναι σαν το νερακι που προσπαθουμε να κρατησουμε στις χουφτες μας ...
Εμεις ολο και σφιγγουμε τα δαχτυλα μας κι αυτο ολο και θα βρει καποια διοδο και θα χυθει !!!


Ο Αινσταιν ειχε πει οτι οταν εισαι με μια ωραια γυναικα μια ωρα νομιζεις οτι περασε μονο ενα λεπτο, ενω οταν καθισεις πανω σε μια καυτη σομπα για ενα λεπτο νομιζεις οτι περασε μια ωρα ...
Νομιζω η λυση ειναι να καταφερουμε ακριβως το αντιθετο ...
Καποιες "κακες" ωρες να νομιζουμε οτι κρατησαν ενα λεπτο ... αν ειναι δυνατον να τις διαγραφουμε τελειως απο τη μνημη μας ... και μια "καλη" στιγμη να νοιωθουμε οτι κρατησε ωρες !!!
Τον χρονο που αφιερωνουμε στα "πρεπει" μας να μην τον προσεχουμε καθολου και να στεκομαστε σ'αυτον που ξοδευουμε για τα "θελω" μας !!!

Φιλακια Μαριαλενακι !!!
Πολλα πολλα !!!

Ααα ... και ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ βεβαιως βεβαιως ...

F είπε...

αργά να περνάει ο χρόνος, πολύ αργά.

χρόνια καλά κι ευτυχισμένα σου εύχομαι